Ilang beses na rin akong nagising mula sa isang malalim na pagkakatulog. Hindi ko man mawari o maipaliwag kung ano ang mga pakuhulugan nito sa kasalukuyan, na kung mamalasin pa nga’y ni-isang detalyeng kaganapan ay wala akong matandaan. Basta’t ang natatangi ko lang nalalalaman at nararamdaman habang pilit-humahalukay sa isipan ay isa iyong magandang karanasan.
Nakangiti.
Yakap ang unan.
Bakas ang panis na laway.
Bakat ang haliparatot na bagay.
Hindi na naman lingid sa kaalaman ng karamihan ang katamaran. Kaya muling ipipikit. At kahit hindi man pilitin ay kusang magpapaubaya ang mga matang malumanay. Pilit na hahabulin kung saan natapos ang huling eksena.
Magpapatuloy.
Tutunog ang orasan.
Hahanapin kung saan nakalagay.
Papatayin at sasabihing “limang Minuto pa”.
Muling magpapaubaya ang mga mata. Subalit sa muling pagkakahimbing ay nasa iba ka na palang planeta. Magpapaindayog kahit hindi naman alam kung ano ang nakikita. Bubuo ng bagong kuwento kahit wala ka naman talagang kontrolado dito. Tila nabubuhay sa diwa na patay naman ang kaluluwa.
Napakasaya.
Nangyayari talaga siya.
Alam kong isa itong hiwaga.
Pero bakit pilit-pikit akong nagpapaubaya?
At sa huling kabanata ng mga pinagtagpi-tagpi kong kwento ni isa wala akong naalala, maliban sa isang taong pilit kong ginagawang karakter sa loob ng isipan ko.
Gising.
Pilit bumabagon at kumikilos.
Magugutom kakain at saka maghihilamos.
Mapapaisip… Katuparan nga’y naaabot, subalit natatapos.
Papasok sa opisina. Sa Sakayan, sa daan at kahit saan ay laging mararamdaman -kalungkutan. Mabuti pa sa panaginip hindi man natatandaan pero may kasiyahan.., -may katuparan. Bakit sa kasalukuyang buhay, totoo naman ang nasa puso’t isipan pero madalas kabaliktaran pa rin ng kasiyahan ang nararamdaman?
►►►
Maraming Salamat sa mga bago kong Subscribers/Followers:
Kung nais mong mag subscribe sa mga naisusulat ko, punta lang sa upper rightside ng blog na ito. Ilagay ang email o i-click ang “SUNDAN SI OTEP”Maaari ding i-like ang facebook page ko sa www.facebook.com/librelangmangarap
Libre Lang Mangarap! 